Apostazja jest bez sensu.

Apostazja – to bardzo modne ostatnio zjawisko. Dużo się o niej mówi, nieco mniej się czyni ale prawdopodobnie coraz częściej będziemy się z nim stykać. Zastanawia mnie tylko jaki ma ono sens?
„Współcześnie apostazja rozumiana jest jako świadome, dobrowolne i publiczne wyrzeczenie się przynależności do Kościoła. Skutki apostazji mogą również zostać wywołane niekoniecznie z inicjatywy zainteresowanego, lecz na podstawie świadectwa świadków, którzy potwierdzają taką decyzję i wolę apostaty." Tyle Wikipedia a teraz moje, może trochę pokrętne podejście do tematu.
Zostałem ochrzczony jako niemowlak, pierwszą komunię przyjąłem jako ośmiolatek, mając czternaście lat otrzymałem sakrament bierzmowania i co? Wszystkie podstawowe sakramenty przyjąłem jako człek niepełnoletni. Dlaczego wiec muszę pisemnie odstąpić od kościoła, do którego się nie zapisywałem?
Zaśpiewacie mi zapewne:
„Com przyrzekł Bogu przy chrzcie raz,
Dotrzymać pragnę szczerze.
Kościoła słuchać w każdy czas,
I w świętej wytrwać wierze."
Tylko że ja nic nikomu nie przyrzekałem a już na pewno nie podczas chrztu. No chyba, że pobekiwanie podczas lania mi wody na głowę uznamy za takowe.
Myślę, że coś jest tu nie w porządku. Rozumiem gdybym wraz z otrzymaniem dowodu osobistego szedł do proboszcza i własnoręcznym podpisem sankcjonował przynależność do parafii a tym samym do zbiorowości katolików. Nie przypominam sobie nic podobnego.
Idąc dalej tym tokiem rozumowania możemy każdemu noworodkowi przydzielić jakieś zadanie na przyszłość i wmawiać mu, że dopóki pisemnie nie unieważni "swojego" zobowiązania będzie musiał je wypełniać.
Jeśli o mnie chodzi, nie widzę w tym najmniejszego sensu. Poza tym, czy w polskim prawodawstwie jest choć wzmianka o takich praktykach? Jest ponoć w prawie kanonicznym ale czy ono mnie dotyczy skoro j/w?