Mam broń i nie zawaham się jej użyć!

Jestem zwolennikiem liberalizacji ustawy o dostępie do broni palnej w Polsce. W zasadzie marzy mi się sytuacja kiedy to sam obywatel po przejściu odpowiednich szkoleń mógłby sam zadecydować czy chce mieć broń palną w domu czy nie. Generalnie opowiadam się za jak najmniejszym wtrącaniem się instytucji państwowych w życie obywateli. W związku z tym w najbliższym czasie napiszę pewnie o aborcji, in-vitro, eutanazji itp. ale dzisiaj zabiorę głos w sprawie broni.
Jestem strzelcem i sędzią strzelectwa sportowego, mam licencje do prowadzenia zajęć na strzelnicach, umiem posługiwać się bronią choć prywatnie jej nie posiadam. 
Chciałbym bardzo dożyć czasów kiedy zwykły oprych przegoniony z domu za pomocą wystrzałów z gnata nie będzie w sądzie ofiarą, kiedy złodziej terroryzujący domowników dostając kijem baseballowy w ryj nie będzie głównym poszkodowanym, gdy przerażona napaścią na jej dom kobieta strzelając w powietrze nie będzie musiała się bać czy ktoś nie wmówi jej przekroczenia obrony koniecznej.
Tak, jestem za wprowadzeniem modelu szwajcarskiego, brytyjskiego i amerykańskiego tj. "my home is my castle".

Inną rzeczą jest oczywiście odpowiedzialność moralna i sumienie napadniętego gdy wyekspediuje agresora 6 stóp pod ziemię. To jest niestety sprawa na tyle osobista, którą każdy ubiegający się o posiadanie broni powinien rozważyć. Wiedzieć również powinien o psychologii wyciągania ostrej broni w obliczu ataku. Kłopoty z tym bardzo często mają ludzie, którzy na co dzień broń ze sobą noszą. Nie wszyscy potrafią się pogodzić z sytuacją w której bezwzględnie musieli jej użyć.
Wszystkie jednak dylematy nie powinny być odsuwane od obywateli z mocy ustawy.
Jesteśmy przecież istotami rozumnymi, odpowiadającymi za swoje czyny. Dlaczego stale nam się czegoś zabrania?